Georgije Ostrogorski

Georgije Ostrogorski (Petrograd, 19. januara 1902 – Beograd, 24. oktobra 1976) bio je ruski historičar i bizantolog.^[1]

Rođen je u Petrogradu 2. januara 1902. godine. Doktorat iz bizantologije odbranio je u Parizu 1927. Predavao je na Univerzitetu u Breslavu, a 1933. prelazi u Beograd na Katedru za bizantologiju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. U početku kao honorarni saradnik, a od 1941. do 1973. predavao je historiju Bizantije kao redovni profesor.^[1]

Njegovom inicijativom 1948. osnovan je Bizantološki institut, na čijem se čelu nalazio sve do smrti. Georgije Ostrogorski riješio je niz problema iz bizantske historije. Najpoznatija njegova djela i radovi su: "Istorija Vizantije" (više izdanja i na više jezika), Pronija, Avtokrator i samodržac i dr. ("Sabrana dela Georgija Ostrogorskog", I-VI, Beograd 1969). Bio je član brojnih evropskih akademija. S pravom se ubraja među najpoznatije bizantologe 20. vijeka. Umro je u Beogradu 24. oktobra 1976.^[1]

1. ^ ^{a b c} "Ostrogorski, Georgij | Hrvatska enciklopedija". www.enciklopedija.hr. Pristupljeno 24. 10. 2022.